PLUS.

Cóż rzec... Skuteczne okrucieństwo Imperium..

.

Powstaje pytanie, czy Anglia w ogóle była katolickim krajem i czy główny ośrodek władzy w Anglii w ogóle był katolicki po roku 1066. W Anglii mieszkało wielu katolików, ale to trochę za mało, żeby rozwiać wątpliwości, skoro np. król Ryszard Lwie Serce wolał ubijać złote interesy z sułtanem Saladynem, niż zniszczyć go jako pogańskiego wroga Kościoła katolickiego.

To co ona trzyma w ręku, to mi zupełnie tęczy nie przypomina.

Może to róg jednorożca? 

A Regan nazwał Rosję - Imperium zła

.

I Betacool

Dzięki za link. Tu wszystko widać znacznie wyeaźniej:A rzekoma tęcza dziwnie "wyrasta" z biodrowych partii sukni! Czyżby kolejna perwersja (wąż z łona dziewicy)?

Być może do czasu Tudorów przynajmniej lud był katolicki (w wiekszości). Trochę świętych jednak mieli...

Co do panujących dynastii - mam duże watpliwości. Czym są walki o władzę naszych dzielnicowych książątek, wobec tego, o czym pisze nawet Szekspir?

A przecież początkowo nie dotyczyły dużo większych obszarów.

Myślę, że jeszcze nie o wszystkich dokonaniach herezji usłyszeliśmy, choć stopniowo odsłania nam się już coś więcej, niż tylko czubek góry lodowej.

Film Grzegorza Brauna to krok milowy w osuszaniu morza kłamstwa.

no właśnie tak się zastanawiałam co jest zamalowane...czy jakiś kolejny wąż wychodzący z ust, czy zarost? ;)

ta "dziewica" miała się ku węży z pewnością, aż strach myśleć jakie emocje miała w głowie

Oliver miał namalować młodą twarz, więc musiał się wzorować na kimś innym niż stara Elka...pod ręką miał siebie ;)

Jako zwierzak z folwarku zwierzęcego mogę tylko wyartykułować swój zachwyt, że ktoś jeszcze o nas pisze.

Jako człowiek jestem za taką analizą. Ona winduje ten portal pionowo w górę. 

Z uszanowaniem, Pani Jolanto.

:)

im dłużej patrzę na tego węża, tym bardziej jego łeb pasuje bardziej do smoka, 

szacują, że obraz powstał w latach 80tych XVI w lub wcześnych 90tych XVII czyli w okresie wojaży rozbójniczo-zdobywczych Francisa Drake'a, a tenże miał ksywkę smok...może to jego tak czule władczyni trzymała w garści? ;) 

No, ale boa (dusiciel przecież) był w przeszłości pożądaną ozdobą szyj Pięknych Pań i jakoś nie przeszkadzał, co? ;)) I to mimo tragicznego wypadku I. Duncan.

Na przykład, wąż strażacki, hydrantowy, jest bardzo pożyteczny.

Posada boya ? :)))

Bardzo dziękuję.

Niech hasło: cztery nogi dobre, dwie nogi lepsze obejmie wszystkie zwierzęta!

I nabierze nowego znaczenia w kole fortuny - ewolucji;-)))

Na szyję to tylko boa ze strusich piór. I z daleka od kól w kabriolecie;-)

A wąż strażacki niech się pręży w akcji;-) W silnych, męskich rękach...

jeszcze łapię oddech :)) i jakie to proste  !

dokładnie tak, zmęczenie, głupawka i odlot, kończący się wylogowaniem ;)

a przecież temat, mimo lekkości tekstu, arcypoważny 

demonstracja przekazu i natury Tudorów poprzez obrazy warta więcej niż słowa 

Może coś statystycznego się i znajdzie i wrzucona zostanie glosa odnośnie prochu i gabarytu beczek w owe czasy. Ale admiralicja w owe czasy nieco hulała więc 36 to jednak, jak dla mnie, inny cynk. Już wyżej napisałem o paluszkach monarchinii w statycznym znaku 36. Każdy wierny i posłuszny grupie trzymającej władzę, silnej inaczej, zrozumie w try migi i wykona co powinien wykonać.

Dopiszę jeszcze coś odnośnie obrazu ... ale teraz znikam ;)

Co za wysyp "szczerości" Brytyjczyków ;)

https://www.express.co.uk/news/history/868799/elizabeth-I-bbc-documentary-british-history-secret-services-tudor

Artykuł z października br. o filmie dokumentalnym BBC traktującym o potężnej siatce szpiegowskiej Tudorów założonej przez Walsinghama. W książce “the Watchers” Stephena Alforda, potrzeba utworzenia agencji szpiegowskiej jest pięknie usprawiedliwiona – Walsingham i Cecil, obarczeni bezpieczeństwem królowej i królestwa, na które czyhała zarówno katolicka połowa obywateli królestwa podjudzana przez papieża jak i rzymskokatolickie mocarstwa, nie mieli innego wyjścia jak wyjść naprzeciw spiskom i zagrożeniom. Tak właśnie określa się sytuację, w której reżim elżbietański był w istocie słaby i tylko podstępem, terrorem, śmiercią mógł być umocniony. Jak powiedział Cecil: "Stan tej korony zależy tylko od oddechu jednej osoby, naszej suwerennej damy”.

Siatka szpiegowska sięgała Turcji i Afryki. W szczytowym okresie w agencji znajdowało się 53 szpiegów i 18 agentów, posłanych na europejskie dwory oraz do w nowo założonych kolegiów jezuickich we Francji i w Rzymie. W samej Anglii Walsingham założył szkołę szpiegowską, posługiwał się również podwójnymi agentami. Młodych werbował w Oxfordzie i Cambridge (zupełnie jak obecnie). Jego perełki to np. Antoni Munday, początkujący pisarz i publicysta, który przeniknął do serca Rzymu, Charles Sledd umieszczony w Rzymie w kolegium angielskim jako służący, a który dostarczył szczegółowych opisów tych kapłanów i jezuitów, którzy potajemnie udali się do Anglii, czym ułatwił ich aresztowanie. Najbardziej okrutny poszukiwacz kapłanów w Londynie. Walsingham zatrudnił techników pomagających w kamuflowaniu szpiegów – genialnego kryptologa Thomasa Phelippes i prześwietlacza listów, który mógł je otwierać bez łamania pieczęci - Arthura Gregory. Jego „obesrwatorowie”, czyli uszy i oczy z płaszcza Elki, to głównie ochotnicy, ale też złapani i zastraszeni śmiercią za spiskowanie przeciwko Elce katolicy, jak np. Gilbert Gifford, którego Walsingham użył jako kluczowego kuriera w spisku Babingtona, by mieć dostęp do korespondencji Marii (zaszyfrowanej oczywiście, ale tym się już zajął Phellipes). Dzięki agentowi Standenowi, który rozpracował toskańskiego ambasadora w Madrycie, Walsingham dowiedział się o planach hiszpańskiej inwazji.

Nie wiem czy 36 beczek prochu było niemożliwe do zgromadzenia pod parlamentem i czy przekraczało ilość  dostępną na rynku, ale skoro szpiegowskie metody Walsinghama były na takim poziomie skuteczności, to nie wątpię w to, że lata później doszedł już do tego by zarządzać prowokacjami na tyle, by zupełnie wyeliminować wewnętrzne potencjalne spiski.

Ojcowie założyciele brytyjskiej agencji: Walsingham, a pod nim William i Robert

Zaś mennice chyba ze cztery były już w City of London od czasów Alfreda Wielkiego herbu Zielony Smok (9 wiek). Mennice których nawet William Bękart, zwany również Zwycięzcą nie śmiał ruszyć w 1066 i po, mimo że był już rozniósł i wyrżnął większość liczących się Anglosasów.

Piękny tekst. Cały. A zwłaszcza te punkta do medytacji nad boskością Elżbiety, symbolicznie wyobrażoną:

"pełen wymownej symboliki jest przede wszystkim sam strój królowej, zwłaszcza wspaniała złota suknia (na wielu reprodukcjach niemal pomarańczowa), cała pokryta wizerunkami ludzkich oczu i uszu!

Do tego na lewym rękawie wije się w ohydnych splotach wyhaftowany drogimi kamieniami ogromny wąż, trzymający na końcu rozdwojonego języka rubinowe serduszko. Drugi wąż, znacznie mniejszy, ale za to wystylizowany setkami drobnych pereł i filigranem na śmiercionośną kobrę, oplata fantazyjny czepiec na głowie Elżbiety. Nawet trzymana w prawej ręce monarchini tęcza bardziej przypomina śliskie ciało węża, niż rozedrgane barwami, piękne zjawisko atmosferyczne.

I tak byśmy pewnie ten łuk zinterpretowali, gdyby nie łaciński napis nad nim: Non Sine Sole Iris, czyli: nie ma tęczy bez słońca."

Metaforyczne albo i hiperboliczne znaczenia były w modzie już za czasów Szekspira, co nasiliło się jeszcze bardziej za Stuartów i Purytanów, poezja metafizyczna, zainicjowana przez męczennika bł. Roberta Southwella (The burning Babe), współczesnego wesołemu Billowi (Szekspirowi), synowi katolickich rękawiczników ze Stradfordu, pisana również przez katolickich wygnańców z Anglii. Zięć Szekspira Thomas Nash tak podsumował powstanie niemieckich anabaptystów, którzy poszli na swoją zagładę odczytując na niebie tęczę jako znak swojego zwycięstwa, pomylili się: "Lord survives the rainbow of His will - Pan przetrwa tęczę swojej woli". Wieloznaczne. Również w świetle onego portretu.  

Symbolikę tego portertu trzeba by porównać z symbolami kabalistycznymi. Sądzę że jest ich tam więcej. Np. co to za kamienie szlaczetne na piersi królowej? Znaczenie pereł, kwiaty, motywy roślinne, kolory. Oczy i uszy kojarzą z symbolem wszechwiedzy boskiej. Węża zaś wywyższył Mojżesz na pustyni. Kabała, rzecz jasna, przypisuje wężowi Mojżesza inne znaczenie niż typologia ewangeliczna. Wąż symbol mądrości. 

Ta szczerość Brytyjczyków jest bardzo dwuznaczna. Ma spełnić podobną rolę, jak drastyczne sceny troturowania i prześladowania katolików: w zestawieniu z paleniem żydów, albo straszliwymi papistowsko - hiszpańskimi spiskami, będzie stanowić usprawiedliwienie takich Cecilów i Walsingamów. Bo cóż oni biedni mogli zrobić, kiedy wróg nie śpi i jest jeszcze gorszy i bardziej podstępny. Taka jest właśnie wymowa książki Stephena Alforda. Plus pokazanie sprawności brytyjskich służb...

No, a poza tym, skoro pewne fakty są juz powszechnie znane, to nie ma sensu ich ukrywać. Trzeba je tylko odpowiednio dla Imperium zinterpretować.

...i ciekawostka: perły którymi obsypana jest Elżbieta miały wcześniej nalezec do Brabary Radziwiłówny...

A Zygmunt August przez lata skupował dla żony najpiękniejsze perły z całego świata.

Ci Mniszchowie też bardzo "ciekawi", ród wywodzi sie z Czech albo ze Śląska, odpowiedzialni za I Dymitriadę. Świat się nagle okazuje bardzo mały ;)

Wracając do portretu, ciekawi mnie znaczenie tej rączki przypietej to kołnierza.

Autor raczej jest znany, ze wskazaniem na Isaaca Olivera.

W tamtym okresie obrazy królewskie, które obejmowały całą sylwetkę miały dość znaczny rozmiar oddający more less rzeczywisty wzrost i były malowane również na płótnie

proszę spojrzeć na inne prace Isaaca Olivera, ten sam styl i odlot.

Najpierw ten bardziej odjechany pomysł pozy, pojawia się również motyw tekstu (na jego łydce),

Henry, Książę Walii, olej na płótnie

i drugi, kolorystyka, styl detale bardzo przypominające obraz z rudą wariatką

Henry, Książę Walii, olej na płótnie 114.3 x 82.6 cm

nie mogłam się doszukać ile w czasach Elki i początkach Jakuba rocznie produkowano, jednak miejsc produkcji było sporo + zdobyli ogrom prochu na pokonanej Armadzie (znowu brak łatwo dostępnych danych ile znaczy ten ogrom)

natomiast jak to się wypowiada autorka najnowszej i najobszerniejszej pozycji dot. Jakuba pani Pauline Croft, w wybuchu mogłoby zginąć setki jeśli nie tysiące ludzi - taki ówczesny terrorystyczny 9/11

dlatego cały spisek śmierdzi na odległość

Wyżej było o tęczy dziwnie wyrastającej z łona; czy to czasem nie głos malarza w pokątnej dyskusji na temat płci królowej? Czy mogło to ujść uwadze portretowanej lub jej doradców? Chyba nie.

Sytuacja w tamtych czasach nie dopuszczała kobiety do władzy absolutnej, a nawet jeśli to królowa byłaby przyjmowana ze sporym sprzeciwem. Gdyby jeszcze okazało się, że rządząca posiada deficyty to sytuacja dla powagi korony byłaby trudna do zaakceptowania.  Podejrzewam, że doradcy wymyślili bajkę o przebranym mężczyźnie, bo wszystkim było łatwiej tolerować, że rządzi nimi przebieraniec niż  ułomna kobieta. Chyba taki figurant z niedomówieniami był wygodny dla stronnictw faktycznie sprawujących władzę w imperium.

:) dziękuję Panie Tadziu, to są niemożliwe i niesamowite rzeczy, więc tak sobie czytam, niestety jak się nie ma dostępu do źródeł na miejscu,  to można tylko podczytywać nowe pokazujące się rzeczy, patrzeć na obrazy i myśleć

wrzucę później coś jeszcze, co dla mnie było nowe i dość ciekawe

Rękawica była jednym ze znaków hołdu lennego i nadania inwestytury (obok chorągwi, włóczni albo bryłki ziemi) wasalowi. Była też jednym z insygniów cesarskich, symbolem władzy, siły, szlachectwa i honoru rycerskiego. Rzucona - stanowiła wyzwanie na pojedynek (zamiast uderzenia w twarz). https://pl.wikipedia.org/wiki/R%C4%99kawiczki

(zakładka: rękawice w kulturze)

Myślę, że wszystkie te znaczenia tu pasują, niezależnie od czasu powstania portretu (w końcu to możne rody z City miały ambicje imperialne, a jaką marionetką się posłużyły, to już nie jest tak istotne).

Taka rękawica zdobna klejnotami pojawia się w portretach różych władcow i możnych, czasami malukich dzieci, wiec pewnie tak, symbolizuje władze, etc. choc wiki w podpunkcie symbolika wymienia też tajemnicę, ukrywanie tożsamości i niecne zamiary ;)

Świetne są pani artykuły, jak najfajniejsza lekcja historii, dziękuje!

Angielska Wiki podaje nazwiska obu malarzy jako przypuszczalnych autorów Rainbow Portrait, powinowatych zresztą:

https://en.wikipedia.org/wiki/File:Elizabeth_I_Rainbow_Portrait.jpg

Obaj zresztą większość dzieł stworzyli na dworze Jakuba I, niektóre portrety Elżbiety popełnił z pewnością Marcus. Isaak był głownie miniaturzystą:

https://en.wikipedia.org/wiki/Isaac_Oliver

https://en.wikipedia.org/wiki/Marcus_Gheeraerts_the_Younger

Ale myślę, że nie tyle autor jest ważny w przypadku tego dziwacznego portretu, ile jego wymowa. I czas powstania: im później, tym bardziej wskazywać będzie na groźne memento dla następcy.

Elżbieta też nie miała władzy absolutnej. W swoich decyzjach była mocno uzależniona od Cecilów, Walsinghama i kupców z City. Doświadczenia z dzieciństwa wyostrzyły jej spryt, ostrożność i znajomość miejsca w szeregu. Pozwoliły wejść w rolę i jakoś tam zaspokajać własne ambicje.

Co do Elki ze smokiem aka wężem.

Po konsultacji z naszą wspaniałą malarką Agnieszką Słodkowską, wszystko jasne – oczy znawczyni sztuki, która sama ją uprawia od razu zobaczyły pod spodem profil młodej kobiety skierowany w inną stronę niż twarz Elizabeth :) Podobnie mówi zdjęcie podczerwieni. Wg National Portreit Gallery oryginalny niedokończony obraz, kobiety, która najprawdopodobniej ubrana była we francuski kaptur musiał powstać w okolicach 1570-1580, kiedy był modny i to on przeświuje jako "zarost" Elki. Obraz nie potwierdza więc innej tożsamości płciowej tejże ;)

Jest hipoteza, że pierwotny obraz przedstawiał Annę Boleyn - matkę Elki. Zagadką jest jednak dlaczego ta pierwsza miałaby trzymać w ręku węża.

Tropicielko, Twoja notka o obrazie stała się niezłym pretekstem ;)) No i do tego jeszcze serial prochowy, do którego zachęcił Gospodarz….

Brytyjscy historycy mają ewidentną schizofrenię. Jednocześnie przyznają, że nie ma dowodów na spisek, i że są dowody na jego ukartowanie. „God save the Queen” wszystko tłumaczy ;)

Cecil junior pobierając lekcje spiskowe u ojca i Walsinghama całkiem nieźle rozwinął ich prokurowanie. Osadzając jego działanie w szerszym kontekście, to biedaczyna nie miał tak łatwo. Zaczynał w okresie, kiedy na wyspie wcale nie wesoło, lata nieurodzajów, a więc podnoszenie podatków, potyczki z Hiszpanią, wojna w Irlandii, mimo ścięcia Królowej Szkotów i terroru protestanckiego wiara katolicka jeszcze obecna. Wymiera też stara gwardia tych, którzy wprowadzali siła nowe porządki m.in. Walsingham, a na scenę wychodzi młody toyboy Elki Robert Devereux, hrabia Essexu, który nie tylko bałamuci starą kuzynkę, to jeszcze tworzy w parlamencie swoją frakcję, opozycyjną do Cecila.

Obaj panowie walczą ze sobą o urzędy, ale też zastanawiają się na kogo postawić po śmierci Elki. Esexx stawia na Jakuba VI, Salisbury – Izabellę Hiszpańską, w tajemnicy oczywiście. Po wyeliminowaniu Essexa Cecil pośpiesznie zmienia front. Może też dlatego, że były toyboy przed ścięciem,  oskarżył Cecila przed królową o wspieranie hiszpańskiej Izabelli. Oczywiście Cecil publicznie zaprzeczył takowym zamiarom i zaraz po ścięciu Essexa oficjalnie wspiera Jakuba. Jednak wie, że toyboy, jeszcze za życia dołożył wszelkich starań, aby przekonać Jakuba szkockiego o wrogości Cecila. Z resztą to przekonanie było silne na dworach europejskich. Więc tym bardziej Cecil był w trudnej sytuacji, by przekonać do siebie Jakuba I. Więc co robić? Mało czasu, Elka umiera… to pewne, że królem będzie Jakub, który wie, że go nie wspierałem. Co robić?

Zrobił to co umiał dobrze, pokazał swoje umiejętności z tęczowego obrazu Elki i „wykrył” spisek Bye&Main, który miał rzekomo odsunąć Jakuba od tronu Anglii na rzecz Arabelli Stuart. Nie zawahał się poświęcić życia nawet swojego szwagra – nota bene jego agenta, a jednocześnie „autora” spisku –  żeby tylko nie wydała się prawdziwa natura prowokacji, ale o dziwo pozostali spiskowcy zostali ocaleni i wygnani do Europy, gdzie (dalej) szpiegowali dla Cecila…:)

Kiedy Jakub zasiadł na tronie, okazał Cecilowi wdzięczność za lojalną akcję, podnosząc go do godności barona z Essindenu. Ale to było za mało…Cecil naciskał na Jakuba, by wprowadził surowsze przepisy przeciwko katolikom, strasząc najświeższymi donosami jego szpiegów w Europie, że ci jezuici znowu coś knują….No ale nie uknuli, to trzeba było znowu samemu zadziałać, by całkowicie zdyskredytować katolików. Tym razem trzeba było spisku robiącego wrażenie, takiego by wszyscy zamarli, a potem z ulgą raz na zawsze odetchnęli, że uniknęli zagłady z rąk diabelskich terrorystów katolickich.

Mało ważne, że niektórzy ze spiskowców mieli dziwne związki z Cecilem, mało ważne, że sfalsyfikowano kilka kluczowych dokumentów zeznań, w tym spowiedzi. Można? Można.

Po śmierci Cecila od razu mówiło się o ukartowanym spisku prochowym, a poeci i pisarze „zniesławiali” biednego Cecila, łącząc fizyczne niedoskonałości garbusa z jego rozpadem moralnym i politycznym – kilka takich urywków na cześć pierwszego hrabiego właściciela Salisbury :

The King's misuser, the Parliament's abuser,
Hath left his plotting.....is now a rotting.

Królewski prawa zwyrodnialec, nadużywający Parlamentu padalec,

Opuścił swoje spiskowanie ..... teraz jest już tylko gnicia panem.

albo

Oh ladies, ladies howl and cry,
For you have lost your Salisbury,
Come with your tears, bedew his locks,
Death killed him not, it was the pox.

Och, panie, panie wyją i wiją się od płaczy,

Bo straciłeś swoje Salisbury,

Przyjdźcie, by łza wasza jego włos zrosiła,

bo nie śmierć go zabiła a kiła.

Tłumaczenie własne ;)

Schizofrenia Brytyjczyków, jak się okazuje dostępna jest w licznej literaturze i źródłach

http://www.tudorplace.com.ar/Bios/RobertCecil(1ESalisbury).htm

cała przyjemność po mojej stronie Tropicielko :)

jeszcze nie mam odwagi, a ostatnio w ogóle czasu,

ale tyle obrazów czeka na analizę, że wspólnie dobierzemy się im do "skóry", nawet rentgenem ;)))

mam już jednego kandydata :)