Ponieważ Gabriel przypomniał w swojej dzisiejszej notce sprawę okaleczenia mistrza Stwosza i podał link do księgarni, gdzie można jeszcze nabyć moją książeczkę: Kto zabił Bartolomeo Berrecciego?", pozwolę sobie zamieścić tu jej fragment o perypetiach Wita Stwisza z pewnym przedstawicielem rodziny Bonerow, które zakończyły się dla rzeźbiarza hańbiącym napietnowaniem. Więcej informacji, dalsze losy mistrza Stwosza, a przede wszystkim tło polityczne i historia śmierci Bartolomeo Berrecciego z Florencji, tutaj:   https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/kto-zabil-bartolomeo-berecciego/

(...) Musiał już wtedy Jakub Boner prowadzić działalność bankową, bo kiedy po zakończeniu prac w Krakowie Wit Stwosz wrócił do Norymbergi, swoje 1000 florenów ulokował właśnie w jego interesy. Przyniosło mu to wkrótce aż 265 florenów zysku (tak się wtedy obracało pieniędzmi!).

Kiedy więc 25 V 1500 roku Jakub Boner doradził rzeźbiarzowi, żeby teraz owe 1265 florenów powierzył do dalszych operacji Hansowi Starzedlowi, artysta nie namyślał się długo. Boner nie powiedział tylko Stwoszowi, że Starzedl już wówczas był niewypłacalny, a jemu samemu był winien 600 florenów.

Teraz, dzięki pieniądzom rzeźbiarza, Boner odzyskał swój dług, ale dla Wita Stwosza zaczęła się droga przez mękę. W 1501 roku, kiedy bankructwo Starzedla wyszło na jaw, uciekł on z Norymbergi, a Stwosz oskarżył Bonera o oszustwo i wytoczył mu przed radą miejską proces o zwrot 1121 florenów (jakąś część kapitału widać udało mu się odzyskać). Spór się przeciągał, nie bez udziału zainteresowanego jego wynikiem Bonera. Tymczasem artysta potrzebował pieniędzy, więc wiosną 1503 roku podrobił weksel z podpisem i pieczęcią Bonera, który jakby tylko na to czekał. Teraz sam skierował sprawę do sądu miejskiego, który oddalił roszczenia Stwosza i oskarżył go o fał-szerstwo, za co groziła śmierć. Rzeźbiarz schronił się wówczas w klasztorze karmelitów, gdzie jego syn Andrzej był zakonnikiem. Tam 29 października 1503 roku, Jakub Boner, chcąc wywabić Stwosza z azylu, zawarł z nim ugodę, zgodnie z którą obie strony miały zrezygnować ze wzajemnych roszczeń i oskarżeń. „Zapomniał” tylko powiadomić o tym władze Norymbergi...

Kiedy Wit Stwosz opuścił klasztor, został 16 listopada 1503 roku aresztowany i osadzony w więzieniu, gdzie przyznał się do fałszerstwa, ale przedstawił też swoje racje. Tylko dzięki zaangażowaniu jego zięcia, Joerga Trummera, który zwrócił się o pomoc do biskupa Wuerzburga, von Bibra, oraz frankońskiego rycerza von Romroda, karę śmierci zamieniono na napiętnowanie na obu policzkach, które kat wykonał 4 grudnia 1503 r. (...)

 

 

 

---

tagi: wit stwosz jakub boner kraków norymberga  

	jolanta-gancarz
	13 lutego 2021 11:07

7     1914    10 zaloguj sie by polubić