Tych nerek nie zauważyłem. Otruli go, to pewne. Ja się czuję coraz gorzej, ale widzę, że temat jest inspirujący, więc jutro napiszę co o tym myślę naprawdę, a dywagacje na temat relacji międzyludzkich zostawimy na później.

Mocne jak trucizna na szczury.

Trochę odpowiedzi jest chyba we wspomnieniach handlarza obrazów - Vollarda, ale nie mogę do tego teraz usiąść, bo przecież rocznica odzyskania niepodległości się zbliża...

Czytałam w dzieciństwie powieść o nim. Pasja Życia.

Polubiłam go. Choć nie lubiłam Słoneczników wiszących na ścianie jadalni, w domu.

Potem zobaczyłam inne obrazy. Szczególnie te późne pejzarze - kolor i światło. I wir..

Kilka lat temu widziałam jego Kawiarnię...noca... U nas w Narodowym. Niezwykłe.

Ciekawe, jak jego życie niepowieściowe wygladało

.

Myślę, że było jedną wielką szarpaniną człowieka owładniętego ideą fix uchwycenia (i zrozumienia) świata w jego prawdziwej istocie. Świata i ludzi, takimi jakimi są, bez idealizacji, ale i bez karykaturalnych zniekształceń. I szukanie najlepszej formy, do wyrażania tych obserwacji. Stąd to kompulsywne malowanie, które musiało wypełniać większość czasu Vincenta. Był misjonarzem nie tylko w młodości, jako kaznodzieja wśród biednych górników, ale i później, jako malarz świadomy swoich celów, gwałtowny w stosowanych argumentach (brzytwa, którą wymachiwał przed Gauguinem, obcięte ucho, zerwanie z ojcem). Takich nie lubią marszandzi...

Ale co mało prawdopodobne?  Że chciał się zastrzelić, a po pijaku tylko zdołał postrzelić się,  bo nawet na trzeźwo nie za bardzo posługiwał się bronią palną ??

Można powiedzieć Tropicielko, że to scenariusz fantastyczny oparty na ….faktach ;)

Śmierć Theo jest nie mniej groteskowa niż Vincenta. Według oficjalnej wersji Pani Johanny van Gogh-Bonger, przeurocza wdowa po Theo nie dość, że uratowała dzieła Vincenta, to jeszcze z wielkim poświęceniem przechowała i przetłumaczyła jego listy, które wyjaśniają okoliczności powstawania wielu obrazów van Gogha. Oczywiście listy Theo do Vincenta praktycznie się nie zachowały, bo Vincent wg wdowy, która zebrała "śmieci" Vincenta je wyrzucał….

Jo jawi się jako kobieta heroiczna, która po niespełna 2 latach najszczęśliwszych chwil z Theo została wdową z małym dzieckiem. Wizerunek piękny nie powiem, jedno z pierwszych wyznań, jakie od razu po śmierci męża pisze w pamiętniku (udostępnionym przez syna): „ oprócz dziecka, Theo zostawił mi jeszcze jedno zadanie – pokazać i uczynić docenione obrazy Vincenta”  Jo prowadziła przez całe życie pamiętnik, ale podczas swojego szczęśliwego pożycia z Theo zaprzestała i rozpoczęła go ponownie zaraz po jego śmierci.

Zadziwiają jedynie daty

Theo i Jo pobierają się 17 kwietnia 1889 i przeprowadzają do Paryża, syn Vincent Willem urodził się  31 stycznia 1890. 8 czerwca odwiedzają Vincenta w Auvers-sur-Oise. Vincent umiera 29 lipca 1890. Theo po jego śmierci zaczyna chorować – jak twierdził lekarz rodziny 10 października dostał list, że Theo jest nie swój, bo kłócił się ze swoim pracodawcą. W tym czasie ukochana żona pojechała dzieckiem do Holandii…2 dni później umieszczono go w izolatce, a w listopadzie ląduje już w szpitalu psychiatrycznym pr. Umiera 25 stycznia 1891

Według PR-owych pamiętników czarnej wdowy, wraca ona po śmierci męża do Holandii, ze swoim małym synkiem, meblami i wielką ilością obrazów (wspomina 200 obrazów Vincenta, i wiele innych autorstwa takich malarzy jak np. malarzy jak Monticelli, Gauguin.

A co do śmierci Vincenta – Ted Morgan w The Strange Death of Vincent Van Gogh podaje udokumenttowaną ponoć wersje zabójstwa van Gogha przez dwóch nastoletnich braci Gastona and René Secrétan, uczniów paryskiego liceum. Rene, główny prowodyr i właściciel broni, z której mieli postrzelić Vincenta został później bankierem i biznesmenem….. no i ponoć scena postrzału nie odbyła się wcale na polu a w zabudowaniach całkiem blisko lokum Vincenta, być może dlatego się do niego dowlókł. Wersja samobójcza, biorąc pod uwagę optymistyczne obrazy jakie malował przed śmiercią, umiejscowienie postrzału i jego opinię na temat targnięcia się na życie (zawartą w listach, w których odrzucał i określał samobójstwo jako czyn niemoralny i grzeszny)  wydaje się wyssana na użytek lepszej sprzedaży, pardon "docenienia obrazów Vincenta", planowanego chyba jeszcze wtedy kiedy Vincent nie zamierzał udać się na wieczny spoczynek.

Zdarzenia realne bywają groteskowe znacznie bardziej niż te wymyślone.

PS

A czy ktoś wogóle  szukał tego rewolweru?

I gdzie?

PS

Rzecz jasna,  jestem zdania, że można napisać wiele sensacyjnych scenariuszy na kanwie dowolnej  sekwencji zdarzeń.

To bardzo dobre ćwiczenie stymulujące szare komórki.

zdarzenia realne bywają groteskowe

ciut dużo tej groteski, jak na wydarzenia, które miały miejsce i te, które się później wydarzyły

Z pewnością realna jest bardzo skomplikowana i niejasna sytuacja psycho-rodzinno-finansowa, w tle marszandzi, zyski, "marszandowa" wdowa,  która z tak krótkim stażem szczęśliwego małżeństwa zostawia swojego Theo w najtrudniejszych chwilach i udaje się na wypoczynek do Holandii, a po obydwu pochówkach i zaopiekowaniu się kolekcją znajduje nabywców i zainteresowane galerie, które "wieszają" Vincenta, kiedy w czasie swojego życia sprzedał (jednak gościu miał jakiś potencjał, o czym było wiadomo już za jego życia) kilka obrazów (w tym jeden udokumentowany https://www.thoughtco.com/van-gogh-sold-only-one-painting-4050008).

Te ostatnie rewelacje, co do innej niż samobójstwo wersji mają pochodzić ze studiowania listów i grzebania w historii...ponoć w tych listach jest jeszcze dużo ciekawych rzeczy, no ale co ważniejsze od Theo się nie uchowały...

Mam wrażenie, że nie mając pieniędzy na farby, płacił za nie swoimi obrazami. Ktoś je po prostu wyłudzał od człowieka pragnącego malować.

.

To jest coś niesamowitego, jak nas mają za idiotów! Mnie ta sekwencja dat w biogramie Vincenta z Wiki od razu rzuciła się w oczy. I ta biedna wdowa, co się o wszystko zatroszczyła. Nawet żeby bracia spoczęli obok siebie. Ciekawe jaką oprawę medialną miał ten drugi pogrzeb i czy to jakoś odbiło się jakoś na rynku sztuki?

Bardzo dziękuję za ważne uzupełnienia.

Tak, chodzi i o tytuł, i o przymrużenie oka..

W obecnych, ciężkich do zniesienia okolicznościach przyrody, można tylko zejść z 'wysokości' wiedzy na poziom ironii, kpiny....  Byle wyważyć proporcje.

Ten tekst się świetnie czyta. Super.

.

Wdowy musiały być samodzielne, bo mężczyźni marli jak muchy.

tak to całkiem niesamowite, ale chyba mają powody by brać nas za głupców, jeśli mistyfikacje i fałszywe wizerunki są łykane bez zmrużenia oka

zapomniałam rano dodać taki oto szczególik, że rodzina Theo nie zgodziła się na sekcję jego zwłok...zapewne nie chciała nadwyrężać wrażliwosci ;)

a te listy rzeczywiscie musiały być skarbnicą wiedzy, skoro nawet te przetłumaczone i udstępniane zawierają tyle ciekawostek,  no i szkiców - swoją drogą niesamowite tylko z tego powodu, kto nie widział polecam przejrzenie

w muzeum van Gogha w Amsterdamie, ostatnie wydanie sprzed 6 lat ponoć obejmuje wszystkie, w tym wczesniej niepublikowane, cena ponad 2500 zł ale rzeczywiście przepięknie wydane

natomiast rozbawił mnie świat allegrowych sprzedawców książek - muszą śledzić każdy wpis Coryllusa, bo polskie listy do brata jeszcze kilka dni temu stały w aukcji za 5zł - aukcja została dzisiaj zdjęta, a w zamian pojawiły się pozycje za 190 i 115 zł :)))) może Gospodarz od nich jakiś procent by wziął za podkręcanie konunktury...liczą cwaniaczki, że czytelnicy niedźwiedzia skuszą się na te staruszki za dwie stówki, bo nie umieją czytać po angielsku czy co? ;))

te z muzeum w Amsterdamie są tutaj http://vangoghletters.org/vg/letters/let902/letter.html

świetnie zrobiona strona, z wyszukiwarą wg. dat, adresatów, miejsca. rewelacyjnie opracowane przypisy i dodawane obracy/szkice, o których mowa w danym liście

i mała errata - nieliczne listy sa np. w róznych miejscach w Nowym Yorku

Bardzo wszystkich przepraszam za nieobecność pod własną notką, ale do wczorajszego ranka, z powodu jakiejś większej awarii, nie mieliśmy internetu. Potem wparwdzie internet oddali, ale mnie w domu nie było i też się do komentarzy ustosunkować nie mogłam. Dzisiaj to już chyba nie ma większego sensu, więc tylko krótko podsumuję notkę, która jakimś dziwnym trafem wylądowała na samej górze!

Jak widać, łaska komentatorów i czytelników na pstrym koniu jeździ. Człowiek się nieraz napracuje, naczyta, napisze - i odzew niewielki. A tu taki, w gruncie rzeczy żart, pisany na kolanie, który miał zastąpić spóźniony komentarz pod notkami Coryllusa, ląduje na szczycie?! O tempora, o mores!

Mimo wszystko bardzo się cieszę i wszystkim czytelnikom oraz komentatorom dziękuję.

I zapraszam do podpisania petycji do prezydenta Dudy,  link do której znajduje się pod moim dzisiejszym komunikatem.

No tak. Tytuł to podstawa sukcesu w Internecie;-)